Bird's Underwater, we gaan zwemmen met manatees.
Ik ben weer voor de wekker wakker en spring snel onder de douche, vervolgens doen de anderen dat ook allemaal vlug en zitten we om 05.20 uur in de auto. Het is nog pikkedonker en is nauwelijks straatverlichting dus zijn we blij met onze gps, zo zie je tenminste goed hoe de weg loopt en hoeven we niet te zoeken.
Precies op tijd komen we aan bij Bird's Underwater, we worden verzocht een duikpak aan trekken, en we krijgen zwemvliezen en een snorkel. Vervolgens een uitleg hoe je om moet gaan met deze beesten, vooral wat je niet moet doen, geen herrie maken, niet wild met je voeten splashen, zorgen dat moeder en kind - als je die tegenkomt - bij elkaar blijven. Er wordt ons op het hart gedrukt dat we dit vooral moeten zien als een observatie van dieren in hun natuurlijke omgeving, en niet als een een of andere circusact. We krijgen nog een 11 minuten durend voorlichtingsfilmpje te zien, dat eigenlijk meer bedoeld is voor mensen die een boot huren en in de omgeving gaan varen, maar Bird's Underwater is vanuit overheidswege verplicht dit te tonen.
Als dit allemaal achter de rug is kunnen we aan boord. Chris, onze stuurvrouw, legt aan boord uit dat er donuts en water zijn, en mocht je naar het toilet moeten dan is er in een hoekje van het open bootje een pottipot met een douchegordijntje zodat je je even terugkunt trekken.(hahaha)
Hierna vertrekken we en gaan we op zoek naar de manatees, ze vraagt ons vooral uit te kijken naar bubbeltjes op het water. We zitten samen met een vader en zijn dochter en nog een vrouw alleen aan boord. Een lekker klein groepje dus. We turen over het water en zien we zien veelvuldig bubbels maar telkens zijn het vissen, vogels die net onderduiken of zelfs schildpadden. Maar geen spoor van manatees. Ze vaart allerlei "straatjes" in maar we hebben geen geluk. Ik denk bij mezelf nou die beren hebben we ook al niet gezien, het gaat ons toch niet gebeuren dat we ook geen manatees zien.
Het is een groot gebied en er zijn er op dit moment niet zoveel - bij een telling van 2 weken gelden kwamen ze uit op 18 stuks, tegen zo'n 300 's winters - de meeste zijn zomers te vinden voor de Gulf Coast, zodra het kouder wordt komen ze naar deze wateren.
Maar Chris geeft de moed niet op, en eindelijk zien we er een, maar deze heeft geen zin om te blijven, als zij het anker net heeft uitgegooid, zwemt hij/zij weg.
Chris besluit bij de bron Three Sisters ('s winters is dit een opvangplaats voor manatees, nu zitten ze er niet)eerst maar eens te gaan oefenen met het snorkelen. (zie hier een youtubefilmpje van de Three Sisters).Dat geldt vooral voor ons, wij alle vier hebben dit nog nooit gedaan, de anderen van onze "party" wel. Het is even wennen, zo'n ding in je mond en dan door je mond ademen en zorgen dat je geen slok water binnenkrijgt. Vrij snel hebben we het onder de knie en zijn we helemaal om, wat een geweldige ervaring zeg, het water is zó helder in de spring, het is zó mooi onderwater, adembenemend. We snorkelen er lustig op los en na een halfuurtje gaan we terug naar het bootje. Opnieuw op zoek naar manatees.
Vervolgens zien we er twee, waarvan er een een "tag" heeft. Een zendertje en deze wordt gevolgd omdat hij gewond is en medische hulp krijgt. Deze mag niet benaderd worden. Ondertussen zien we meer bootjes op het water verschijnen en Chris heeft contact met hen, wij hebben o.a. voor Bird's Underwater gekozen omdat deze als enige zó vroeg het water opgaat. En je dus de eerste zou kunnen zijn van de dag die een encounter heeft met een manatee. Deze ochtend was dat niet het geval want Chris wordt getipt door een "concurrent", zij heeft ze al gezien. We varen naar de plek en daar bevindt zich een moeder met baby. We gaan het water in en zwemmen richting manatee, het is heel jammer dat het water hier zo troebel is, de algen tieren welig, als je zo ongeveer met je neus tegen het beest aanzwemt zie je 'm pas.
Het zijn heel zachtaardige beesten die gewoon een beetje ronddobberen, we mogen ze voorzichtig aanraken, voelt als een soort zachte, ruwige spons, en kietelen onder hun vin. We hebben echt geluk dat we een moeder en kind samen treffen die zo playful zijn. (zegt Chris)
We blijven geruime tijd, ik schat in zo'n drie kwartier met de manatees zwemmen, en dan gaan we terug.
Als we terug zijn is het inmiddels elf uur. We doen onze pakken uit en Chris brandt de film die ze gemaakt heeft op een dvd, die je kunt kopen voor $35. Dat doen we natuurlijk.
Aletta koopt nog een schattig kettinkje met bijpassende oorbellen van een manatee met baby en Leandro wil natuurlijk ook iets, maar voor een jongen is de keus altijd minder vind ik, maar hij kiest een manateesleutel hanger.
Wat foto's betreft daarvan weet ik niet of we er wat kunnen plaatsen althans van de onderwater, we hadden zo'n wegwerpcamera gekocht, en wat foto's gemaakt maar het water was zo troebel.
Ik geef nog even m'n e-mailadres aan de twee medepassagiers, zij hadden camera's met een onderwaterhuis, en vraag of ze mij als hun foto's goedgelukt zijn deze willen mailen.
Om half twaalf rijden we weg en kijken terug op een geweldige ochtend, die ik het donker begon en het licht zagen worden op het bootje. Alleen de boottocht zo 's morgens vroeg, op het gladde rustige water, was al schitterend. De kleuren zijn dan zo mooi. Toen we later het water onze eerste snorkelervaring opdeden en vervolgens ook nog mama-manatee & baby troffen kon het helemaal niet meer stuk. Bird's Underwater is ook goed bevallen, onze stuurvrouw wist heel veel te vertellen over deze beesten en de omgeving in het algemeen. Ook was zij de enige, van wat ik gezien heb, die zelf ook het water inging. Verder gaat dit bedrijf, wat ik al eerder schreef, als eerste het water op. Buiten het feit dat het dan schitterend is, zijn de redenen volgens Chris dat het water dan nog heel vlak is en je dus de bubbles goed kunt zien en het is nog niet zo warm, het wordt onder het afdakje in de boot snel heel warm.
Kortom, echt een aanrader.
Ondertussen hadden we wel trek gekregen, we hadden alleen een donut gegeten, en rond een uur of half twaalf rijden we in Brooksville, op weg naar Orlando, en maken een stop bij een plaatselijk restaurant genaamd Rooster. Daar zit het vol met locals 9zelfs de sheriff) dan zal het er vast wel goed zijn. We bestellen hier om 12 uur ontbijt, eieren, bacon, hasbrowns, pancakes en toast. En echt, het is er heerlijk. (ook alweer een aanrader)
Zo'n anderhalf uur later komen we aan bij ons hotel in Orlando. Eergisteren had ik dit pas gereserveerd, ook weer via Hotwire natuurlijk, het is het Doubletree hotel geworden. Hier zullen we vijf nachten blijven. We krijgen een prima kamer op de tiende verdieping met een mooi uitzicht op Universal Studios en in de verte de lichtjes van de I-drive.
We brengen onze spullen naar de kamer en gaan lekker naar het zwembad. Verder doen we die middag niets bijzonders meer. 's Avonds lopen we naar TGI's Friday's. In dit filiaal zijn we vaker geweest en we verheugen ons op de baby back ribs. Maar dat valt tegen, eigenlijk valt alles tegen, de bediening laat allerlei steekjes (soep wordt vergeten, 2 x saus apart, wordt vergeten, 2e drankje komt pas als we al klaar zijn, vergeet de wetnapkins waar we om vragen)en de ribs zijn meer bot dan vlees. Als we de rekening krijgen waarop de kelner dan nog schrijft dat tip niet inbegrepen is maar wel héél erg op prijs gesteld wordt, kan ik het niet laten om daar wat van te zeggen. Tippen doen we altijd, we weten dat dit een belangrijke bron van inkomsten is voor bedienend personeel, maar dan moet de service wel goed zijn. En dat was het deze keer echt niet, ik hoop dat we gewoon pech gehad hebben, echt jammer want deze vestiging was favoriet bij ons.
