Als we 's morgens wakker worden regent het keihard en waait het flink, dat ziet er niet zo mooi uit. Eigenlijk hebben we niet te klagen over het weer tot nu toe. In New York hadden we schitterend weer, ook in Washington (misschien iets te warm, maar ach). Maar over het algemeen hebben we heerlijk weer, de amerikanen waarmee we zaten te eten bij Good 'n Plenty vertelden dat het normaal gesproken veel warmer is in deze tijd. Voor ons is het in ieder geval prima reisweer.
We zijn snel gewassen en aangekleed en vertrekken weer - ik rijd eens voor de verandering - en omdat we gisteravond zo lekker gegeten hadden en op een bordje stond dat ze ook ontbijt serveerden reden weer naar Dan'l Boone Inn. Daar aangekomen lezen we dat dit restaurant alleen tijdens het weekend geopend is voor ontbijt.
We rijden verder het dorpje in en op een parkeerterrein staat een grote pick-up met 2 ruige mannen erin , ik rijd er naar toe en doe m'n raampje open en vraag eerst maar of ze hier vandaan komen en vervolgens of ze een goed ontbijtrestaurant weten. Met een zwaar, haast onverstaanbaar accent zegt de man achter het stuur: "well I was raised here but now I live up in the mountains". We bedanken hem en rijden weg, "wat zij hij nou" vroegen de kinderen, en ik doe een paar keer zijn zware accent na en we liggen in een deuk. (Hij verwees ons trouwens naar the Mountain House). Ook weer zo'n ontzettend vriendelijke man, dat vind ik toch altijd zo opvallend hier in de VS, dat men (bijna) altijd zo aardig is. In New York werden we ook zomaar aangesproken met de vraag of ze konden helpen als ze ons met de kaart voor onze neus zagen zoeken. Amerikanen maken snel een praatje en als ze ons horen praten vragen ze vaak waar we vandaan komen. Zo is ons deze vakantie alweer gevraagd (natuurlijk) of we Duits zijn, maar ook Frans (?) en gisteren gokte iemand zelfs Tsjechisch.
Snel vinden we de Mountain House en ontbijten daar, voordat je in het restaurant bent loop je door hun winkel, zo'n "country"winkel met allemaal leuke hebbedingetjes. Bij het afrekenen van het ontbijt, ook weer in de winkel, koop ik nog twee bordjes met toepasselijke spreuken. Waarvan een met de tekst: we can't look good both, it's me or the house.
Als we Boone hierna uitrijden, en ik zeg dat ik het wel een leuk plaatsje vond, merk Aletta op dat het wel een beetje Moab in Utah lijkt, maar dan in de groene bergen. En inderdaad ik kan me wel voorstellen waarom ze dat zegt. Vanaf hier rijden we naar Grandfather Mountain, een bergtop met een "swinging "bridge. Bij binnenkomst zien we de aankondiging dat bepaalde trails gesloten zijn i.v.m. recente "bearactivity", nu zijn dit wandelroutes en wij gaan niet wandelen hier maar zouden het wel leuk vinden om eens een beer "live" te zien. Hopelijk hebben we nu wel geluk.
Voordat ik kaartjes koop vraag ik of het wel zin heeft om te gaan, het regent inmiddels niet meer maar het is vrij bewolkt, en we willen natuurlijk wel wat zien. Volgens de man achter de balie is er boven goed zicht het waait er wel 40 mph, maar wind zijn wij Nederlanders - wonend aan de kust - wel gewend, dus we gaan er voor.
Via allerlei haarspeldbochten en komen we boven bij een parkeerterrein aan, en inderdaad het waait er flink, de brug is niet zo groot als doet vermoeden op de foto's, maar wel leuk om over heen te lopen en aan de andere kant van de brug over de rotsen te klimmen en van het uitzicht te genieten.
Na een drie kwartier gaan we weer naar beneden en halverwege zijn er nog "Wildlife Habitats" hier kun je de dieren die hier in de bergen leven zien een een natuurlijk omgeving.
Zo zien we toch nog even beren, want zomaar in het wild zijn we ze weer niet tegengekomen.
Hierna gaan we rond een uur of half twee op weg naar Boone, nog een flink stuk rijden, al is het in mijlen niet zoveel, door de bergen gaat het allemaal niet zo snel. Aan het eind van de middag rijden we Pigeon Forge in en vanaf daar staan we in de file naar Gatlinburg, wat een circus hier zeg. Net iets te veel van het goede.
We komen bij ons hotel aan, het Garden Plaza, weer geboekt met Hotwire, en we zijn benieuwd, bij tripadvisor waren de reacties niet echt positief. Het is een voormalig Holiday Inn hotel.
Als we op de kamer komen valt het allemaal wel mee, oké het kan zeker hier en daar wel een verfje gebruiken. Maar wij redden het hier wel twee nachten.
Na even gerelaxed te hebben rijden we naar Cracker Barrel om wat te eten. Hierna gaan de kinderen nog zwemmen en gooi ik voor de eerste keer de wasmachine vol, na een half uur gaat dit in de droger en na een klein uurtje is dat ook klaar, het is dan inmiddels kwart voor elf, ik haal de kinderen uit het zwembad, Prospero slaapt al en wij gaan ook naar bed. Morgen vroeg op.
Volgende
