22 jul: Savannah - Ocala

Hier hebben we een heerlijk hotel, fijne kamer, goede locatie, balkonnetje met uitzicht op het zwembad, echt jammer dat we er maar 1 nacht zijn. Ik had Leandro gisteravond beloofd om met hem, zodra het zwembad open was, te gaan zwemmen. Op het hek stond dat het zwembad vanaf 7 uur geopend zou zijn, nou dat hebben we niet gered maar toen Prospero en Aletta nog in diepe slaap waren lagen wij om 8 uur in het water. Heerlijk. Na nog even in de whirlpool gezeten te hebben gaan we na driekwartier terug naar de kamer.
Ondertussen zijn ook Prospero en Aletta wakker, we gaan ons douchen en aankleden en naar Denny's naast ons hotel voor ontbijt.

De eerste keer dat we bij Denny's eten, deze vakantie. Het wordt 4 x een Grand Slam die jezelf mag builden. We nemen allemaal andere combinaties, variƫrend van sunny side up and scrambeld eggs, tot worstjes, pancakes, bacon, hash browns and toast aan toe.. De serveerster heeft geen notitieblokje nodig, maar onthoudt dit uit haar hoofd. Even later krijgen we inderdaad allemaal precies wat we besteld hebben. Echt heel knap van haar. Het smaakt Prospero allemaal zo goed dat hij nog een keer een Grand Slam neemt.

Hierna gaan we terug naar het hotel en pakken onze spullen, we gaan weer verder.
Vanuit het hotel een U-turn en dan alsmaar rechtdoor en we komen in het historic district. We waren hier gisteravond al even maar toen werd het donker en ik wil dit graag nog zien bij daglicht.
Het centrum, het historic district, staat bekend om z'n stratenplan met "public squares", ontworpen door James Oglethorpe. Dit zijn allemaal parkjes midden in het centrum, hierom heen liggen de meest mooie huizen en openbare gebouwen. De sfeer is hier erg relaxed, we rijden nog wat rond en maken foto's van straten en huizen, en steeds zeggen we weer: "oh , hier wil ik wel wonen, of hier, of hier". Zoveel mooie huizen, en zo'n mooie omgeving.

Na dit bezoekje aan het stadje gaan we nog , voor dat we richting Florida rijden een duik nemen in de zee bij Tybee Island. Vanmorgen heeft het nog (na ons zwembadbezoekje) ontzettend hard geregend maar inmiddels schijnt allang weer de zon en is de temperatuur flink opgelopen, dus tijd voor het water.
Al is het maar voor twee uurtjes, we huren lekker een parasol en twee stoelen op het strand. Na nog even heerlijk genoten te hebben van de zon en de zee, vertrekken we rond kwart voor twee richting Ocala, FL.

Als we de GPS instellen geeft deze aan dat het nog bijna 5,5 uur (!) rijden is. Oeps, even verkeerd ingeschat, wij deden net alsof we alle tijd van de wereld hadden, deze ochtend. Nou goed meestal loop je nog wel wat in, aan de andere kant op zo'n lange rit stop je ook een paar keer. We gaan op weg en zien wel. Na een uurtje stoppen we bij een Mcdonalds en eten wat in de auto, om daarna snel weer verder te rijden.

De kinderen vermaken zich ondertussen met films achterin de auto en wij genieten van het rijden op de snelweg, het rijdt hier toch altijd zo lekker relaxed. Helaas doet onze cdspeler het in de auto niet, daar kwamen we natuurlijk achter toen we al onderweg waren, dus onze luisterboeken kunnen we niet horen. Daarentegen hebben we in de auto SIRIUS Satellite Radio en kunnen hiermee zo'n 130 zenders zonder ook maar enige ruis ontvangen. Dus muziek genoeg.

Via de I95 rijden we Florida binnen en stoppen om kwart voor vijf bij het Florida Visitor Welcome Centre. Hier maken we even gebruik van het toilet, maken een " welcome to Florida foto" (die hadden we nog niet, we kwamen tot nu toe altijd met het vliegtuig Florida binnen), halen binnen wat folders op en worden getrakteerd op orange juice en grapefruit juice. Prospero en de kinderen maken nog even gebruik van de twee massagestoelen en ik laat even onze handtekening achter in het gastenboek. Hierna vervolgen we onze rit, via Jacksonville richting Daytona Beach, niet helemaal de snelste route, maar ik wil graag door het Ocala National Forest rijden.
Voordat we hierin in rijden, het is zo tegen half acht inmiddels, gooien we nog even de tank vol. We zien een waarschuwingsbordje voor beren. Zouden we ze dan uiteindelijk in Florida tegen komen? Om gelijk maar het antwoord te geven: nee, ook hier hebben we ze niet gezien. Wel was het een mooie route, terecht een scenic route zoals de RandMcnally aangeeft. We genieten van het uitzicht en tegen de tijd dat de zon de lucht rood kleurt zijn we bijna het park uit en komen weer in de bewoonde wereld, niet veel later het is inmiddels wel donker, dat gaat altijd snel hier, zijn we rond half negen bij ons Priceline hotel. Het Hilton hotel in Ocala, werkelijk een heel mooi hotel met een hele mooie kamer, en dat voor maar weer $42 per nacht. We brengen alleen onze zwem- en toiletspullen naar boven zodat we morgenochtend vroeg niet alles hoeven te slepen, want onze wekker zal morgen om kwart voor vijf afgaan. (en de trouwe lezers weten waarom :), de anderen moeten even wachten op het volgende verslag).
De kinderen gaan nog lekker even naar het zwembad en tegen tienen gaan we toch nog maar even snel iets eten bij Taco Bell, wederom de crunchy taco's. Hierna snel naar bed en slapen maar. (dat lukt goed)