foto's
Het is nu 02.26 plaatselijke tijd, en ik ben klaarwakker de rest van de familie ligt in diepe slaap. Gelijk maar even gebruik maken van de jetlag om een verslagje te typen over onze eerste reisdag.
Aletta had het plan opgevat om niet te gaan slapen, waar ze zich aan gehouden heeft en dat was achteraf maar goed ook want ik had - heel dom - 2 wekkers gezet op 04.00 uur, het tijdstip dat we moesten vertrekken. Om 3 uur riep ze ons gelukkig en na allemaal gedoucht te hebben en de laatste spullen ingepakt vertrokken we rond half vijf richting Schiphol. Daar aangekomen heb ik eerst Prospero en de kinderen voor vertrekhal 1 gedumpt en ben de auto gaan parkeren. Binnen een kwartier was ik terug - dat ging lekker vlot - net als het inchecken bij Swiss. Om kwart voor zes liepen we in de lounge.
Daar hebben we nog even een cappuccino gedronken & broodje gegeten, heeft Leandro van z'n verjaardagsgeld "oortjes" gekocht voor z'n nieuwe mp4speler, en bij de AKO hebben we nog wat leesvoer voor onderweg ingeslagen. Wij waren er klaar voor. Nu Swiss nog.
Inmiddels was het tijd geworden om naar de gate te gaan. Als snel zaten we aan boord, maar eenmaal daar bleek al vlotbleek dat de geplande vertrektijd (07.05 uur) niet gehaald ging worden. Het bleek dat er 2 personen niet waren komen opdagen, dus moesten de koffers van deze mensen er weer uit en al met al vertrokken we een dik half uur later naar Zürich.
De vlucht verliep verder prima, we arriveerden op de A-pier om 08.45 in Zürich. Prospero en ik hebben alletwee in Zürich gewoond en het was wel jammer dat we nu op een hol en een draf naar de gate moesten, en we niet even rustig de Zuricher sfeer op konden snuiven en ons Schwyzerdütsch testen. Prospero vond het ook vooral jammer dat hij de rookruimte niet kon testen. Daar was geen tijd voor we moesten snel door de paspoortcontrole, hierna door de security. Waarbij Leandro in een afgeschermde ruimte gecheckt moest worden, maar gelukkig goed bevonden werd en ook weer met ons mee mocht. Hierna met een treintje naar de Apier, waar we even later aangekomen doorliepen naar de gate om gelijk te kunnen boarden.
Met een kwartier vertraging verlieten we in de stromende regen Zürich. Ook deze vlucht was weer prima wat service betreft; al snel kregen een aperitief met de bekende zoutjes, waar Leandro zich thuis al op verheugde :) En zo'n uur later kwam de lunch, Leandro kreeg een kindermaaltijd en om in de stemming te komen was dat een hamburger met friet! Wij konden kiezen uit - what's new - kip of pasta.
Tussendoor werden we nog voorzien van drinken,, en tegen het einde van de vlucht kregen we nog een heerlijke wrap, een verukkelijk haagen-dasz ijsje en een Zwitsers chocolaatje.
Perfect op tijd landde we op JFK, de paspoortcontrole in terminal 4 verliep voorspoedig, niets geen lange rijen of onaardige beambtes, we waren er zó door. Ook waren we weer helemaal blij dat we onze koffers op de band zagen aankomen, al hadden we de spullen van ons vieren over de 3 koffers het is toch altijd fijn als de hele "set" compleet van de band gehaald kan worden.
Al snel stonden we buiten, waar Prospero eindelijk z'n sigaretje op kon steken en ik Carmellimo belde. De reservering was goed doorgekomen en de telefoniste meldde dat we moesten uitkijken naar een zilverkleurige minivan die binnen 7 minuten aanwezig zou zijn.
En inderdaad even later kwam de auto eraan met een aziatische chauffeur die geen woord engels sprak (en niet schreef zie foto) maar goed als hij de weg maar wist. En dat deed hij.
Christina, de naam in m'n paspoort, maar dan wel met een i
Na een rit van zo'n 50 min door het drukke verkeer van New York City naderden wij ons hotel, vooral ik was erg benieuwd of ik het nog zou herkennen, 31 jaar geleden was dit het hotel waar ik samen met m'n ouders en broer sliep toen ik voor de eerste keer in de VS was.
En ja hoor ik herkende het nog, vlak voor vertrek zei m'n moeder dat we het toen al niet veel soeps vonden (dat wist ik niet echt meer) dus ik was benieuwd. Nou het is een typisch stadshotel ietwat "outdated" dat zie je bijv. aan de gangen en de badkamer, maar verder vinden wij de kamer prima, ruim genoeg voor z'n vieren, we slapen hier toch alleen maar. Ook erg leuk is dat het hotel een zwembad op het dak heeft, als kind had dat indruk gemaakt op mij en ik denk dat het redelijk uniek is dat je in Manhattan een hotel treft met een buitenzwembad.
Verder ligt het hotel op een perfecte lokatie. Vlakbij Central Parc en Broadway.
(en dit voor $128,-- per nacht, voor Manhattan begrippen een koopje)
We gaan naar de kamer en als we de tv aanzetten vallen we midden in de memorial uitzending ter ere van Michael Jackson en ik krijg tranen in m'n ogen als ik Brooke Shields hoor spreken. (Het kan ook zijn dat de vermoeidheid toeslaat).
Al was ik geen superfan van Micheal Jackson, ik merk toch wel dat het me iets doet dat hij overleden is, zijn muziek hoort bij mijn jeugd. Ben ooit nog naar een van z'n concerten in de Kuip geweest, nu hij er niet meer is en je overal zijn songs hoort blijk je ze allemaal mee te kunnen zingen. Ik vind het toch wel jammer dat hij niet meer de kans heeft gekregen een come-back te maken.
Na even gekeken te hebben zetten we de tv uit en gaan we even naar het zwembad, waar Leandro een duik neemt. Eerst hadden we nog een klein familiedrama: Aletta zat met haar vinger tussen de deur en dat voelt natuurlijk niet echt lekker.
We beginnen toch wel honger te krijgen en we besluiten een stukje te gaan lopen en een restaurant op te zoeken. Vanuit het hotel lopen we richting Broadway en we we zien
Ellen's Stardust Diner, ik had al gelezen dat het hier leuk zou zijn om te eten, dus dan gaan we doen.
Omdat het nog vroeg is, zo tegen half zes, kunnen we gelijk aan tafel (als we weggaan staat men in de rij buiten te wachten)
Hier hebben we onze eigen Broadway show, de bediening klimt er op tafels en zingt er lustig allerlei bekende liedjes op los. We geven even door dat het vandaag een speciale dag is want Leandro is jarig. Hierop wordt hij toegezongen door onze waitress en alle aanwezige gasten. Voor het eten hoef je hier niet speciaal naar toe te gaan maar zeker wel voor de sfeer. We hebben een bijzonder gezellige avond en we kunnen nu zeggen dat we "On Broadway" gezongen hebben on Broadway!
Om half acht (01.30 uur NL-tijd) zijn we terug in het hotel, bijna 24 uur op. De kinderen vallen als een blok in slaap, wij zien nog wat tv (over Michael J natuurlijk), zetten de foto's op de laptop en vallen ook in slaap.
volgende
(later zal ik meer foto's plaatsen)
Aletta had het plan opgevat om niet te gaan slapen, waar ze zich aan gehouden heeft en dat was achteraf maar goed ook want ik had - heel dom - 2 wekkers gezet op 04.00 uur, het tijdstip dat we moesten vertrekken. Om 3 uur riep ze ons gelukkig en na allemaal gedoucht te hebben en de laatste spullen ingepakt vertrokken we rond half vijf richting Schiphol. Daar aangekomen heb ik eerst Prospero en de kinderen voor vertrekhal 1 gedumpt en ben de auto gaan parkeren. Binnen een kwartier was ik terug - dat ging lekker vlot - net als het inchecken bij Swiss. Om kwart voor zes liepen we in de lounge.
Daar hebben we nog even een cappuccino gedronken & broodje gegeten, heeft Leandro van z'n verjaardagsgeld "oortjes" gekocht voor z'n nieuwe mp4speler, en bij de AKO hebben we nog wat leesvoer voor onderweg ingeslagen. Wij waren er klaar voor. Nu Swiss nog.
Inmiddels was het tijd geworden om naar de gate te gaan. Als snel zaten we aan boord, maar eenmaal daar bleek al vlotbleek dat de geplande vertrektijd (07.05 uur) niet gehaald ging worden. Het bleek dat er 2 personen niet waren komen opdagen, dus moesten de koffers van deze mensen er weer uit en al met al vertrokken we een dik half uur later naar Zürich.
De vlucht verliep verder prima, we arriveerden op de A-pier om 08.45 in Zürich. Prospero en ik hebben alletwee in Zürich gewoond en het was wel jammer dat we nu op een hol en een draf naar de gate moesten, en we niet even rustig de Zuricher sfeer op konden snuiven en ons Schwyzerdütsch testen. Prospero vond het ook vooral jammer dat hij de rookruimte niet kon testen. Daar was geen tijd voor we moesten snel door de paspoortcontrole, hierna door de security. Waarbij Leandro in een afgeschermde ruimte gecheckt moest worden, maar gelukkig goed bevonden werd en ook weer met ons mee mocht. Hierna met een treintje naar de Apier, waar we even later aangekomen doorliepen naar de gate om gelijk te kunnen boarden.
Met een kwartier vertraging verlieten we in de stromende regen Zürich. Ook deze vlucht was weer prima wat service betreft; al snel kregen een aperitief met de bekende zoutjes, waar Leandro zich thuis al op verheugde :) En zo'n uur later kwam de lunch, Leandro kreeg een kindermaaltijd en om in de stemming te komen was dat een hamburger met friet! Wij konden kiezen uit - what's new - kip of pasta.
Tussendoor werden we nog voorzien van drinken,, en tegen het einde van de vlucht kregen we nog een heerlijke wrap, een verukkelijk haagen-dasz ijsje en een Zwitsers chocolaatje.
Perfect op tijd landde we op JFK, de paspoortcontrole in terminal 4 verliep voorspoedig, niets geen lange rijen of onaardige beambtes, we waren er zó door. Ook waren we weer helemaal blij dat we onze koffers op de band zagen aankomen, al hadden we de spullen van ons vieren over de 3 koffers het is toch altijd fijn als de hele "set" compleet van de band gehaald kan worden.
Al snel stonden we buiten, waar Prospero eindelijk z'n sigaretje op kon steken en ik Carmellimo belde. De reservering was goed doorgekomen en de telefoniste meldde dat we moesten uitkijken naar een zilverkleurige minivan die binnen 7 minuten aanwezig zou zijn.
En inderdaad even later kwam de auto eraan met een aziatische chauffeur die geen woord engels sprak (en niet schreef zie foto) maar goed als hij de weg maar wist. En dat deed hij.
Christina, de naam in m'n paspoort, maar dan wel met een iNa een rit van zo'n 50 min door het drukke verkeer van New York City naderden wij ons hotel, vooral ik was erg benieuwd of ik het nog zou herkennen, 31 jaar geleden was dit het hotel waar ik samen met m'n ouders en broer sliep toen ik voor de eerste keer in de VS was.
En ja hoor ik herkende het nog, vlak voor vertrek zei m'n moeder dat we het toen al niet veel soeps vonden (dat wist ik niet echt meer) dus ik was benieuwd. Nou het is een typisch stadshotel ietwat "outdated" dat zie je bijv. aan de gangen en de badkamer, maar verder vinden wij de kamer prima, ruim genoeg voor z'n vieren, we slapen hier toch alleen maar. Ook erg leuk is dat het hotel een zwembad op het dak heeft, als kind had dat indruk gemaakt op mij en ik denk dat het redelijk uniek is dat je in Manhattan een hotel treft met een buitenzwembad.
Verder ligt het hotel op een perfecte lokatie. Vlakbij Central Parc en Broadway.
(en dit voor $128,-- per nacht, voor Manhattan begrippen een koopje)
We gaan naar de kamer en als we de tv aanzetten vallen we midden in de memorial uitzending ter ere van Michael Jackson en ik krijg tranen in m'n ogen als ik Brooke Shields hoor spreken. (Het kan ook zijn dat de vermoeidheid toeslaat).
Al was ik geen superfan van Micheal Jackson, ik merk toch wel dat het me iets doet dat hij overleden is, zijn muziek hoort bij mijn jeugd. Ben ooit nog naar een van z'n concerten in de Kuip geweest, nu hij er niet meer is en je overal zijn songs hoort blijk je ze allemaal mee te kunnen zingen. Ik vind het toch wel jammer dat hij niet meer de kans heeft gekregen een come-back te maken.
Na even gekeken te hebben zetten we de tv uit en gaan we even naar het zwembad, waar Leandro een duik neemt. Eerst hadden we nog een klein familiedrama: Aletta zat met haar vinger tussen de deur en dat voelt natuurlijk niet echt lekker.
We beginnen toch wel honger te krijgen en we besluiten een stukje te gaan lopen en een restaurant op te zoeken. Vanuit het hotel lopen we richting Broadway en we we zien
Ellen's Stardust Diner, ik had al gelezen dat het hier leuk zou zijn om te eten, dus dan gaan we doen.
Omdat het nog vroeg is, zo tegen half zes, kunnen we gelijk aan tafel (als we weggaan staat men in de rij buiten te wachten)
Hier hebben we onze eigen Broadway show, de bediening klimt er op tafels en zingt er lustig allerlei bekende liedjes op los. We geven even door dat het vandaag een speciale dag is want Leandro is jarig. Hierop wordt hij toegezongen door onze waitress en alle aanwezige gasten. Voor het eten hoef je hier niet speciaal naar toe te gaan maar zeker wel voor de sfeer. We hebben een bijzonder gezellige avond en we kunnen nu zeggen dat we "On Broadway" gezongen hebben on Broadway!
Om half acht (01.30 uur NL-tijd) zijn we terug in het hotel, bijna 24 uur op. De kinderen vallen als een blok in slaap, wij zien nog wat tv (over Michael J natuurlijk), zetten de foto's op de laptop en vallen ook in slaap.volgende
(later zal ik meer foto's plaatsen)
